Zo'n eerste warme lentedag met zon geeft vlinders. In het bos fladderden de Citroenvlinders, Koolwitjes, Dagpauwogen op zo'n dag al in groten getale en hier en daar zie je ook de Gehakkelde Aurelia al zitten of gaan.
Het is het lange winterwachten meer dan waard geweest!
Waar ik behoorlijk van schrok - iets dat ik nooit eerder heb gezien - was een bezoeker in de verte met een fors vlindernet. Hij was duidelijk bezig met het vangen van vlinders tussen de lage begroeiing. Waarom?! Het betrof voor zover ik kon inschatten, geen bioloog doende met één of ander vlinderonderzoek. Het betrof ook geen medewerker of vrijwilliger van Staatsbosbeheer of Natuurmonumenten. Zoveel was duidelijk.
De man zag dat ik hem van afstand observeerde, klapte direct zijn net in, borg het op en maakte zich uit de voeten.
Ik dacht onmiddellijk aan 'verzamelaars' die vlinders opzetten (prepareren). Ik spreek mijn afkeer hierover onomwonden uit. Ik kan er niet bij dat je een onschuldig, buitengewoon nuttig en ook nog eens fraai insect wilt doden voor een verzameling. Ik wilde er meer over weten en vond een artikel d.d. 1996 van de Vlinderstichting uit Vlaanderen, waarin alle argumenten over het verzamelen naast elkaar gezet worden. De stichting keurde destijds het verzamelen louter voor het verzamelen af. Gedurende het lezen van het artikel bekroop me wel het ongemakkelijke gevoel dat de Stichting een nogal een laffe houding aanneemt in de kwestie en onvoldoende krachtige stelling neemt tegen het vangen van vlinders door verzamelaars.
Ik stel me zo voor dat de natuurstichtingen er vandaag de dag strakker en minder relativerend in staan dan in 1996. Ik zal er nog eens meer over lezen. Misschien dat een manifest 'WIJ VLINDERS EISEN" nodig is in deze tijd waarin vele vlindersoorten met uitsterven bedreigd worden.
Link artikel 1996: https://natuurtijdschriften.nl/pub/558042/VLIN1996011003006.pdf
Vlinders die zich opwarmen in de zon en tegoed doen op uitwerpselen aan mineralen en vocht.
De Vlindervanger
